Dwa oblicza muzycznego geniuszu – Stanisław Ludkewycz i Saul Axer. Uczniowie klasy 8 odkrywają zapomnianych kompozytorów.

          W ramach lekcji języka ukraińskiego i godziny wychowawczej uczniowie klasy 8 naszej szkoły uczestniczyli w niezwykłej podróży przez świat dwóch wybitnych, choć dziś nieco zapomnianych, kompozytorów związanych z Przemyślem i regionem - Stanisława Ludkewycza i Saula Axera.

Dwa światy, jedna pasja

Podczas zajęć młodzież odkrywała fascynujące biografie obu artystów. Stanisław Ludkewycz - ukraiński kompozytor, folklorysta i pedagog, który dożył sędziwego wieku 100 lat, tworząc do ostatnich dni. I Saul Axer - żydowski muzyk, wirtuoz skrzypiec i altówki, którego grób (nie dokumentuje tego faktu żadna tablica) na katolickim cmentarzu na Kruhelu Małym stanowi wyjątkowy ślad wielokulturowej historii Przemyśla.

Lekcja tolerancji i dziedzictwa

Uczniowie pracując w grupach, analizowali materiały źródłowe, w tym artykuły z portali: przemyskiehistorie oraz spadok. Młodzież zestawiała losy obu twórców oraz rozwiązywała dwujęzyczny quiz. Szczególne zainteresowanie wzbudziły niezwykłe fakty z ich życia - Ludkewycz tworzący kantatę "Zapowit" w wieku 95 lat oraz Axer prowadzący przed wojną sklep z instrumentami przy przemyskim Rynku, oba mieszkali na równoległych do siebie ulicach centrum naszego miasta.

Wielokulturowa opowieść

Ta lekcja pokazała nam, jak bogate i zróżnicowane było życie kulturalne przedwojennego Przemyśla - mówi jedna z uczennic. - Obaj kompozytorzy, choć reprezentowali różne kultury, łączyli miłość do muzyki i tego regionu.

Historia Stanisława Ludkewycza i Saula Axera to doskonały punkt wyjścia do rozmowy o szacunku, tolerancji, dziedzictwie kulturowym i tym, jak sztuka potrafi łączyć różne środowiska.

Praktyczne zastosowanie wiedzy

Podsumowaniem lekcji było stworzenie lapbooków, prezentacja zdjęć ze cmentarza na Kruhelu Małym wykonana przez jednego z uczniów.

Lekcja o Ludkewyczu i Axerze stała się nie tylko spotkaniem z historią muzyki, ale także ważną lekcją wielokulturowości i lokalnego dziedzictwa.

Tydzień wcześniej młodzież porządkowała Kirkut – grabła liście, zbierała gałęzie, oczyszczała płyty z mchu, zasianych drzewek i nadmiernie rozrastającej się roślinności.

       W tym roku szkolnym uczniowie klasy 8 kończą pewien etap nauki, warto zaakcentować, że w pracach porządkowych uczestniczyli corocznie od klasy 4.